วันเสาร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2552

เช็งเม้งปี52

วันที่ 15/3/09 ที่บ้านเทเวศน์ไปเช็งเม้งที่สระบุรี น้องโอมก็ไปไหว้ เหล่ากง+เหล่าม่า+เหล่าเหล่าอึ้ม น้องโอมช่วยงานได้ด้วยนะ(ช่วยยุ่ง) ขึ้นไปจัดดอกไม้บนหลุมศพ กับบรรดาเฮีย+เจ้ ทั้งหลาย งานนี้น้องโอมเป็นพระเอกเหมือนเดิม(เพราะเสียงดังที่สุดในบรรดาเด็กๆทั้งหลาย) จะคนอื่นนึกว่าน้องโอมพกนกหวีดมาด้วยซะอีก

มีอยู่ตอนหนึ่ง อากงยืนอยู่ข้างล่างรถ แล้วน้องโอมก็เรียกกง กง กงใหญ่เลย แต่กงไม่ได้ยิน พอดีใกล้รถออกแล้ว อี้ศรี(พระโขนง) ก็ขึ้นรถประตูหลังที่น้องโอมอยู่ พอขึ้นรถก็ปิดประตู แต่กงเดินไปขึ้นประตูหน้า(น้องโอมไม่เห็น) เท่านั้นแหละ น้องโอมร้องไห้ใหญ่เลย ร้องกรีด+ร้องไห้ ลั่นรถเลย เพราะคิดว่ากงยังไม่ขึ้นรถเลย แล้วทำไมปิดประตูรถ แม่ต้องอุ้มไปประตูหน้าเพื่อไปหากงที่กำลังเดินขึ้นรถมา ร้องเสียดังมากจนคนในรถตกใจกันหมด คิดว่าน้องโอมเป็นอะไรหรือเปล่า จนกงเดินขึ้นรถมาและอุ้มน้องโอมเท่านั้นแหละ โอมถึงจะหยุดร้องได้ และรีบโอบกอดกงใหญ่เลย(ทำเหมือนไม่ได้เจอกันนานเลย) ทำให้ใครๆก็แซวกันใหญ่เลยว่า น้องโอมอ้อนกงน่าดูเลย

แต่ที่น่าสงสารที่สุดคือ กิมไซ เพราะตกใจเสียงร้องไห้ของน้องโอม จนร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลย (เพราะปกติกิมไซก็ไม่ชอบเสียงดังอยู่แล้ว) เห็นไหมลูก ทำน้องตกใจหมดเลย










เจ้แยมสุดสวยของน้องโอม











ขยัน(ซน) ไหมล่ะ





ร่วมด้วยช่วยกันจ้า

ไม่มีความคิดเห็น: