วันอังคารที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2552

เวลาน่ารักก็มีนะ

วันก่อนข้างหลังหัวน้องโอมกระแทกถูกโหนกแก้วแม่(อย่างเจ็บมาก) ถึงขนาดแม่นั่งฟุบร้องไห้เลย(วันรุ่งขึ้นหน้าเขียวเลย) กระแทกแรงมาก พอน้องโอมเห็นแม่ร้องไห้ ก็นิ่งไปเลย พอแม่บอกว่า"โอมรู้ไหม แม่เจ็บมากเลยนะ" เท่านั้นแหละ น้องโอมร้องไห้ใหญ่เลย และโผมากอดแม่ไม่ยอมปล่อยเลย เหมือนจะบอกว่า "ขอโทษโอมไม่ได้ตั้งใจ" จนแม่ต้องบอกว่าไม่เป็นไรลูกแม่ไม่เจ็บแล้ว น้องโอมถึงจะหยุดร้องไห้ พอเวลานึกขึ้นมาได้ ก็จะเอานิ้วมาจิ้มที่โหนกแก้มแม่(แต่จิ้มไม่แรงนะ) และก็พูดอะไรไม่รู้ เหมือนจะถามว่าแม่เจ็บไหม เสร็จแล้วก็จะเป่าที่หน้าแม่ให้(น้ำลายเต็มหน้าแม่ทุกทีเลย) และกับย่าก็เหมือนกัน ตอนนี้ย่าผ่าหัวเข่ามา(เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา) น้องโอมจะระวังไม่ค่อยโดนขาย่า(เพราะกลัวย่าเจ็บ) และก็จะเป่าให้ย่าทุกวันเลย ตอนย่าอยู่ โรงพยาบาลก็เหมือนกัน โอมจะไปที่โรงพยาบาลหาย่าทุกวัน เวลาใครจะจับย่าหรือพยุงย่า โอมจะไม่ยอมเลย ร้องไห้ใหญ่เลย(เพราะนึกว่าจะทำให้ย่าเค้าเจ็บ) และมีอยู่วันนึง ย่าไปกายภาพ น้องโอมเข้ามาหาย่าไม่เจอ ก็ขึ้นไปนั้งบนเตียง แล้วร้องไห้เหมือนจะถามว่าย่าหายไปไหน หยุดร้องซักพัก พอนึกได้ก็ร้องอีก เป็นอยู่อย่างนี้ จนย่ากลับเข้าห้องมา(ย่าไปกายภาพใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลย) ถึงจะหยุดร้องไห้(อย่างนี้คุณย่าไม่รักได้ไงคะ)


พูดเก่งขึ้นเยอะแล้วนะ

ช่วงนี้น้องโอมพูดเก่งขึ้นมากเลย เรียกทุกคนในบ้านได้ครบแล้ว เรียก แม่,ฮั้ว,พ่อ,เอ๋,ปู่,ย่า,อา,กัน,โอ๋,กง,ยาย,ไก่,ไข่,ขวดฯ แต่ช่วงนี้น้องโอมจะติดแม่มากเลย เวลาแม่กลับถึงบ้านพอโอมได้ยินเสียงรถแม่เท่านั้น จะร้องไห้หาแม่ทันที (แม่แทบจะถอยรถเข้าบ้านไม่ทันเลย) พอจอดรถเสร็จต้องรีบวิ่งไปอุ้มโอมทันที ไม่อย่างนั้นจะร้องเสียดังมาก(เสียใจมากๆเลย) พอแม่อุ้มแล้วก็จะไม่ยอมให้ปล่อย ห่างตัวไม่ได้เลยจนกว่าจะถึงเวลานอน(ต้องหลับแล้วด้วยนะ) หรือง่ายๆ เหมือนลูกลิงเลย แม่จะทำอะไรก็ทำไม่ได้ เพราะต้องอุ้มโอมตลอดเวลา ขนาดให้ยืน โอมยังไม่ยอมยืนเลยจะงอขาขึ้นมาเกี่ยวขาแม่ไว้ตลอด แต่ช่วงนี้โอมนิสัยไม่ค่อยดีเลย ชอบร้องไห้และกรีดเสียงดังมากเลย(ขนาดดังถึงหน้าปากซอยบ้านเลย ) และเวลาขัดใจอะไรก็จะลงไปนอนดิ้นที่พื้นเลย(น่าตีจริงๆ)

แข่งกันกระดก(เอ้าดื่ม)

ดูท่านอนกินนมของหนุ่มสาวคู่นี้นะ

วันเสาร์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2552

มาออกกำลังกายกัน

ดูลีลาการเต้นออกกำลังของน้องโอม(เด็กอายุ1.9เดือน)กันดีกว่า

วันศุกร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2552

เที่ยวหว้ากอ

หลานรักของอากงทั้งคู่



















มีปลาอยู่ข้างบนด้วยนะ














ฝาแฝดหรือเปล่า












พ่อ+แม่+ลูก+เหล่าโกวเล็ก(ปากเกร็ด)















ดูข้างหลังนึกว่าอยู่ป่า
















ที่หว้ากอนะคะ














นักประดาน้ำตัวน้อย




















นักประดาน้ำตัวน้อยๆ

















ปลาฉลามจะหม่ำผมหรือเปล่านะ





ช่วงปีใหม่(ต้นปี52) บ้านเทเวศร์ไปเที่ยวพักผ่อนที่เขาเต่าแต่น่าเสียดายที่น้องโอมไม่สบาย ไปถึงก็ท้องเสียเลย ถ่ายจนก้นแดงไปหมด ดีนะที่แม่ติดยาทาก้นไปด้วย ก็ช่วยได้ระดับนึง แต่ก็ไม่หายแดงเลยทีเดียว เพราะน้องโอมถ่ายมาก ประมาณวันละ 7-8 ครั้ง ทำให้โอมอดเล่นน้ำทะเลเลย เพราะน้องโอมจะร้องไห้เจ็บก้นทุกครั้งที่ถ่ายท้องและต้องล้างก้น(ก็มันแสบก้นนี่หน่าเวลาถูกน้ำ) แถมกลับมาถึงกรุงเทพฯแล้วยังไม่หายเลย พาไปหาหมอที่โรงพยาบาลธนบุรี ต้องไปถึง 2 ครั้ง กว่าจะหาย หนนี้ท้องเสียอยู่ประมาณอาทิตย์กว่าถึงจะหาย(น่าสงสารลูกชายเราจังเลย ก็หนนี้ท้องเสียนานที่สุดเท่าที่ผ่านมา)

Christmas

น้องโอมไปถ่ายรูปวันChristmas กลับมาถึงบ้านก็เรียกแต่กวาง กวาง

จิ้งเหลน




อี้นุชตั้งฉายาให้ว่าจิ้งเหลน(ทำไปได้)
แม่จะพาไปอาบน้ำ เหลือบไปเห็นแว่นตัวเองตั้งอยู่
ก็บอกให้แม่ถ่ายรูป พร้อมโพสท่าเองเรียบร้อยเลย