เวลาน่ารักก็มีนะ

วันก่อนข้างหลังหัวน้องโอมกระแทกถูกโหนกแก้วแม่(อย่างเจ็บมาก) ถึงขนาดแม่นั่งฟุบร้องไห้เลย(วันรุ่งขึ้นหน้าเขียวเลย) กระแทกแรงมาก พอน้องโอมเห็นแม่ร้องไห้ ก็นิ่งไปเลย พอแม่บอกว่า"โอมรู้ไหม แม่เจ็บมากเลยนะ" เท่านั้นแหละ น้องโอมร้องไห้ใหญ่เลย และโผมากอดแม่ไม่ยอมปล่อยเลย เหมือนจะบอกว่า "ขอโทษโอมไม่ได้ตั้งใจ" จนแม่ต้องบอกว่าไม่เป็นไรลูกแม่ไม่เจ็บแล้ว น้องโอมถึงจะหยุดร้องไห้ พอเวลานึกขึ้นมาได้ ก็จะเอานิ้วมาจิ้มที่โหนกแก้มแม่(แต่จิ้มไม่แรงนะ) และก็พูดอะไรไม่รู้ เหมือนจะถามว่าแม่เจ็บไหม เสร็จแล้วก็จะเป่าที่หน้าแม่ให้(น้ำลายเต็มหน้าแม่ทุกทีเลย) และกับย่าก็เหมือนกัน ตอนนี้ย่าผ่าหัวเข่ามา(เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา) น้องโอมจะระวังไม่ค่อยโดนขาย่า(เพราะกลัวย่าเจ็บ) และก็จะเป่าให้ย่าทุกวันเลย ตอนย่าอยู่ โรงพยาบาลก็เหมือนกัน โอมจะไปที่โรงพยาบาลหาย่าทุกวัน เวลาใครจะจับย่าหรือพยุงย่า โอมจะไม่ยอมเลย ร้องไห้ใหญ่เลย(เพราะนึกว่าจะทำให้ย่าเค้าเจ็บ) และมีอยู่วันนึง ย่าไปกายภาพ น้องโอมเข้ามาหาย่าไม่เจอ ก็ขึ้นไปนั้งบนเตียง แล้วร้องไห้เหมือนจะถามว่าย่าหายไปไหน หยุดร้องซักพัก พอนึกได้ก็ร้องอีก เป็นอยู่อย่างนี้ จนย่ากลับเข้าห้องมา(ย่าไปกายภาพใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลย) ถึงจะหยุดร้องไห้(อย่างนี้คุณย่าไม่รักได้ไงคะ)