คืนวันที่ 27/3/09 พ่อเอ๋กำลังอาบน้ำให้น้องโอมอยู่ที่ชั่น3 แต่แม่ได้ยินเสียงน้องโอมร้องไห้ (ขนาดแม่อยู่ชั่นล่างนะ) แม่เลยรีบวิ่งขึ้นมาดูว่าน้องโอมคงพยศ อะไรพ่อซักอย่าง แม่เลยไปที่ประตูห้องน้ำ และทำเสียงร้อง "เหมียว เหมียว เหมียว" ตรงช่องประตู โดยคิดว่าน้องโอมได้ยินเสียงแมวจะได้หยุดร้องไห้ และค้นหาเสียง แต่เหตุการณ์ดับตรงกันข้าม ปรากฏว่า น้องโอมตกใจมาก และกลัวจนน้ำตาคลอเลย (พ่อเอ๋บอกขนาดพ่อเอ๋เองยังตกใจเลย) กลายเป็นนิ่งไปเลย เหมือนคนช็อค ไม่มีผิด ทำให้แม่ตกใจไปด้วย พอแม่เปิดประตูห้องน้ำเข้าไปข้างใน น้องโอมกอดแม่ใหญ่เลย และไม่ยอมปล่อย บอก "ไม่เอา ไม่เอา" และไม่ยอมเดินไปไหนเลย ต้องให้แม่อุ้มตลอด พอแม่ลุกขึ้นปล่อยให้น้องโอมยืนเอง น้องโอมก็ยืนก้มหน้าอย่างเดียวเลย (ทำให้แม่รู้สึกผิดมากเลย) รีบช่วยพ่อเอ่อาบน้ำให้น้องโอม และอุ้มลงมาห้องปู่+ย่า ปรากฏว่าอุ้มลงมาแล้วน้องโอมก็ยังนิ่งเหมือนเดิม ไม่พูดจากับใคร เอาแต่กอดแม่ กอดย่าไม่ยอมปล่อย ตอนหลังแม่เลยอุ้มมาใส่เสื้อผ้า พอจับวางนอนเพื่อทาแป้ง ก็นอนนิ่งให้ทาง่ายๆมาก จะพลิกซ้าย พลิกขวา ก็ไม่ดิ้นเลย ทำให้แม่ยิ่งไม่สบายใจใหญ่เลย แม่พยายามแกล้วแหย่ตั้งนาน กว่าจะเริ่มพูดด้วย แต่พอพูดก็ บอกทุกคนว่า "ตกใจ แมว" และทำเสียงเรียกแมวตลอดเลย จนพักใหญ่ พ่อเอ่พาขึ้นไปนอนบนห้องยังทำเสียงเรียกแมวอยู่เลย (เหมือนคนเพ้อเลย) และเป็นอย่างนี้จนนอนหลับเลย คืนนี้นมก็ไม่กิน ทำให้พ่อเอ๋ สงสารน้องโอมมากเลย จนพ่อเอ๋นอนน้ำตาไหลเลย ยิ่งเป็นอย่างนี้ ทำให้แม่ยิ่งรู้สึกผิดมากเลย แต่ไม่รู้จะทำยังไง แต่โชคดีนะที่รุ่งเช้าน้องโอมตื่นมา ก็กลับมาพูด มาเล่นเหมือนเดิม ทำให้แม่ค่อยสบายใจหน่อย (ยังไง ยังไง แม่ก็ต้องขอโทษน้องโอมด้วยจริงๆนะ แม่ไม่ได้ตั้งใจ)
